32 255 49 49, 32 444 65 65, Poradnia K: 662 103 011 biuro@cmgraniczna.pl

Ciąża

Planowanie ciąży
W optymalnych warunkach każda ciąża powinna być planowana. W czasie porady przedkoncepcyjnej powinno się zebrać dokładny wywiad dotyczący przebytych lub istniejących chorób ogólnoustrojowych.
Istotne znaczenie ma wywiad rodzinny, szczególnie dotyczącego wad genetycznych i wrodzonych, straty ciąż, cukrzyca, nadciśnienie, choroby układowe, choroby autoimmunologiczne.
Bardzo ważny jest wywiad dotyczący chorób ginekologicznych, ze szczególnym uwzględnieniem wad rozwojowych, obecności mięśniaków, zmian w przydatkach, stosowanej antykoncepcji, przebytych zakażeń oraz leczenia niepłodności.
W przypadku antykoncepcji hormonalnej do dwóch ostatnich opakowań tabletek, czy plastrów należy stosować dodatkową suplementację kwasu foliowego w dawce 5mg/dobę. Nie ma przeciwwskazań do zachodzenia w ciążę bezpośrednio po odstawieniu antykoncepcji hormonalnej. Jedynym niekorzystnym wpływem na ciążę jest obniżenie stężenia kwasu foliowego we krwi wywołane przez etynyloestradiol zawarty w preparatach antykoncepcyjnych. Aby uniknąć tego niekorzystnego działania stosuje się wymienioną powyżej suplementację kwasu foliowego. Jedynym preparatem antykoncpcyjnym, który wymaga odstawienia na 90 dni przed planowaną ciążą jest Diane 35/Cyprest z powodu kumulacji w tkankach octanu cyproteronu zawartego w w/w preparacie.
Przed planowanym zajściem w ciążę pacjentka powinna:
1 – przyjmować kwas foliowy na co najmniej 2 miesiące przed planowaną ciążą
2 – wykonać badania podstawowe (grupa krwi, morfologia, badanie ogólne moczu), badania w kierunku toksoplazmozy, różyczki
3 – szczepienia ochronne: różyczka, WZW A, WZW B, ospa wietrzna. Mimo przechorowania ospy wietrznej czy różyczki po około 10 latach może dojść do obniżenia poziomu przeciwciał pozwalającego na powtórne zachorowanie. Stan immunologiczny można określić wykonując badanie przeciwciał klasy IgG przeciwko w/w schorzeniom. Wysoki poziom przeciwciał IgG świadczy o odporności na zakażenie. Warto przeprowadzić diagnostykę w kierunku zakażenia Chlamydia Trachomatis, bakteri będącej częstą przyczyną trudności z zajściem w ciążę oraz przyczyną wielu powikłań w czasie ciąży i połogu.
Badania w kierunku zakażenia HIV oraz WZW C.
Jeśli chodzi o diagnostykę HCV (wirus powodujący zapalenie wątroby typu C, WZW C) najkorzystniejsze jest badanie PCR (patrz badania molekularne) ponieważ część pacjentów zakażonych nie wytwarza przeciwciał wykrywanych klasyczną diagnostyką serologiczną. Wykrycie tych schorzeń przed ciążą pozwala na wdrożenie odpowiedniego postępowania, prowadzenia ciąży i porodu umożliwiającego urodzenie zdrowego dziecka.
Pacjentka planująca ciążę powinna wykonać badanie ginekologiczne obejmujące badanie cytologiczne szyjki macicy (jeśli badanie to nie było wykonane w ciągu ostatnich 6 miesięcy). Należy również wyleczyć wszelkie stany zapalne.
Pacjentka powinna skonsultować z lekarzem prowadzącym zagadnienia związane z przyzwyczajeniami dietetycznymi, przyjmowanymi lekami (stale i doraźnie), aktywnością zawodową, fizyczną oraz potencjalnie szkodliwymi czynnikami występującymi w środowisku pracy i domowym.
Do sytuacji ryzykowanych i niebezpiecznych zaliczamy badania Rtg, CT w II fazie cyklu.
Badania radiologiczne w miarę możliwości powinny być wykonywane w fazie pomiesiączkowej ze względu na działanie mutagenne promieniowania jonizującego.
Kobieta planująca ciążę powinna ewentualnie dokonać zmiany trybu życia i stanowiska pracy oraz eliminacji używek (alkohol, papierosy, narkotyki).
W przypadku współistnienia chorób przewlekłych mogących wikłać ciążę, przed planowaną koncepcją pacjentka może wymagać konsultacji specjalistycznej. W tych sytuacjach ciąża powinna być zaplanowana w okresie remisji lub ustabilizowania przebiegu choroby.

Zapraszamy na indywidualne konsultacje. Istnieje możliwość wykonania wszystkich wskazanych badań na terenie naszej przychodni. Mamy też wszystkie dostępne na rynku szczepionki.
Zawsze korzystniejsza jest profilaktyka niż walka ze skutkami choroby.
Poradnia dla kobiet
tel. 32 255 49 49, 32 444 65 65, 662 103 011 wew. 2

Badania prenatalne
Do diagnozy prenatalnej zalicza się wszystkie sposoby badania zarodka i płodu. Celem jej jest albo wykluczenie podejrzenia o wystąpieniu anomalii czy też wady rozwojowej lub przeciwnie – stwierdzenie istnienia jakiegoś schorzenia i podjęcie leczenia.

Badania prenatalne nieinwazyjne

Badania nieinwazyjne nie pozwalają postawić pewnej, jednoznacznej diagnozy, lecz jedynie określają prawdopodobieństwo wystąpienia wad płodu. Ale ich bezpieczeństwo dla zdrowia dziecka sprawia, że są niezastąpionym narzędziem diagnostycznym. Pozwalają ocenić ryzyko wystąpienia wad bez narażania dziecka i oprzeć na solidnych podstawach decyzję o badaniach inwazyjnych.

USG genetyczne

Od zwykłego badania ultrasonograficznego różni się tym, że powinno być wykonywane na bardzo czułym sprzęcie przez doświadczonego specjalistę. Trwa aż 40-60 minut. Dzięki temu można dokładnie zbadać, w zależności od wieku ciąży, pęcherzyk ciążowy i żółtkowy, grubość fałdu karkowego, kości nosowe, zarys i wymiary poszczególnych organów płodu oraz pracę jego serca, długość kości udowych, a także łożysko, pępowinę i płyn owodniowy.

Pozwala stwierdzić niektóre choroby genetyczne u dziecka, m.in. zespół Dawna, Edwarda, lub Tarnera oraz wady wrodzone, np. serca, bezmózgowie, wodogłowie, rozszczep wargi lub kręgosłupa, karłowatość.

Test na poziom alfa-fetoproteiny (AFP) we krwi

Jest to test wykrywający przepuklinę rdzeniową i inne wady rdzenia kręgowego i mózgu. Jeśli dziecko obarczone jest wadą układu nerwowego, poziom AFP w krwi matki będzie zazwyczaj wyższy od przeciętnej. To badanie przeprowadza się dla wykrycia kobiet o zwiększonym ryzyku. W przypadku stwierdzenia podwyższonego AFP we krwi badanie powtarza się lub kobieta zostaje skierowana na badania USG.

Test potrójny poziomów HCG, AFP i estriolu

Pozwala wykryć 6 na 10 przypadków zespołu Dawna, ale jego niezawodność spada wraz z wiekiem kobiety. Polega na pobraniu krwi, która jest następnie poddawana analizie biochemicznej. Czas oczekiwania na wynik to kilka dni.

Kiedy lekarz lub położna omawiają z pacjentką ewentualne wykonanie badań poziomu HCG i AFP, powinni jasno powiedzieć, że nieprawidłowy wynik niekoniecznie świadczy o chorobie dziecka. W przeciwnym razie kobieta będzie się zupełnie niepotrzebnie martwić wiadomością, że konieczne jest dalsze przedyskutowanie sprawy. Większość szpitali prosi pacjentki o ponowne przybycie, gdy stwierdzone w badaniu ryzyko zespołu Dawna lub przepukliny rdzeniowej jest większe niż 1 do 200. Jedynie u niektórych z ponownie wzywanych na dalsze badania kobiet wykrywa się rzeczywiście poważne zaburzenia.

Badania prenatalne inwazyjne

Ich dokładność jest prawie 100%, ale niosą ze sobą 0,5-3% ryzyko poronienia. Oznacza to, że wskutek badań prenatalnych inwazyjnych co najmniej 1 kobieta na 200 traci swoje dziecko. Zagrożenie jest tym mniejsze, im więcej doświadczenia ma lekarz i im wyższej klasy jest ultrasonograf, którym na bieżąco monitoruje się przebieg całego zabiegu.

Amniopunkcja

Badanie to polega na pobraniu próbki płynu owodniowego otaczającego dziecko do analizy laboratoryjnej. Wykonuje się je zazwyczaj około 15-16 tygodnia ciąży, ale ponieważ obarczone jest pewnym ryzykiem poronienia (średnio 1 na 200), proponuje się je tylko kobietom o podwyższonym ryzyku wystąpienia zespołu Dawna lub innych wad płodu. Za pomocą USG lokalizuje się zbiornik płynu owodniowego i nakłuwa go cienką igłą przez powłoki brzuszne matki. Hodowla komórek z płynu owodniowego trwa około 3 tygodni, a średnio w 1 na 50 przypadków nie udaje się uzyskać wyników. Amniopunkcja jest również stosowana w późniejszej ciąży celem oceny stopnia zaawansowania choroby hemolitycznej u kobiet z konfliktem serologicznym. Ryzyko związane z amniopunkcją wykonywaną w późniejszym wieku jest mniejsze niż z wykonywaną w 16 tygodniu.

Fetoskopia

Polega na wprowadzeniu do jamy macicy przez nakłucie jamy brzusznej specjalnego aparatu optycznego. Dzięki tej metodzie można badać morfologię dziecka jeszcze przed narodzeniem, ale tylko w takim stopniu, na jaki pozwalają dostępne przyrządy optyczne, gdyż pole widzenia jest ograniczone i oglądanie całego płodu niemożliwe. Fetoskopia służy również do pobrania próbek skóry oraz krwi dziecka, w celu wykrycia ciężkich chorób krwi w rodzinach dotkniętych takimi schorzeniami. Dzięki badaniu wziernikowemu płodu, możliwe jest także czasem przeprowadzenie podstawowych zabiegów chirurgicznych in utero, takich jak sączkowanie wodogłowia. Fetoskopia może mieć wielce dobroczynny wpływ na prawidłowy rozwój płodu dziecka, jednakże wiąże się ona z dużym ryzykiem. Jeżeli zabieg wykonywany jest fachowo, to ryzyko samoistnego poronienia po fetoskopii jest mniejsze niż 5%. Wyciekanie płynu owodniowego występuje w 4%, a przedwczesny poród w 7-8%.

Biopsja trofoblastu

Jest to stosunkowo nowa metoda pobierania materiału do badań genetycznych płodu, którą można stosować już około 10 tygodnia. Polega na pobraniu cienką igłą próbki kosmków (mikroskopijnych wyrostków, tworzących główna masę trofoblastu). Próbka może być pobierana przez kanał szyjny macicy lub przez powłoki brzuszne. Zaletą biopsji trofoblastu jest wcześniejsze uzyskiwanie wyników, ale niesie ona większe ryzyko poronienia niż amniopunkcja (średnio 1 na 30 w porównaniu z 1 na 200). Badanie pozwala zdiagnozować np. dystrofię mięśniową Duchenne’a, czyli ciężką chorobę prowadzącą do zaniku mięśni. Wynik uzyskuje się już po kilku dniach.

Kordocenteza

Jest najtrudniejszym do wykonania badaniem prenatalnym, a więc także najbardziej ryzykownym. Prawdopodobieństwo utraty ciąży jeszcze bardziej rośnie, gdy łożysko jest położone w ścianie tylnej macicy lub gdy zabieg jest przeprowadzany przed 19 tygodniem ciąży. Wykonuje się go w znieczuleniu miejscowym. Po nakłuciu igłą powłok brzusznych, lekarz pobiera krew z żyły pępowinowej.

Na podstawie próbki można ustalić m.in. kariotyp (zestaw chromosomów) i DNA, stwierdzając, czy i jaką chorobą genetyczną jest obciążone dziecko. Zbadać można także jego morfologię i grupę krwi (przy ryzyku wystąpienia konfliktu serologicznego) oraz zdiagnozować wrodzoną infekcje lub zakażenia wewnątrzmaciczne. Wynik otrzymuje się po 7-10 dniach.

Pamiętać trzeba, że żadna z metod badań prenatalnych nigdy nie da całkowitej pewności, że płód nie jest dotknięty wadą genetyczną.

Kiedy można poznać płeć dziecka?
Tak naprawdę płeć dziecka jest już znana w momencie zapłodnienia.

Komórki jajowe zawierają chromosom X. Plemniki zawierają chromosom X lub Y – wszystko zależy od plemnika, a dokładniej tego jaki chromosom zawiera plemnik. Jeśli plemnik zawiera chromosom X – urodzi się dziewczynka, a jeśli chromosom Y – płcią dziecka będzie chłopiec.

Najlepszym momentem na wskazanie płci dziecka jest okres po 20.tygodniu ciąży. Zdarzają się pomyłki, ale coraz rzadziej. Nowoczesny aparat w rękach dobrego specjalisty daje możliwość stwierdzenia płci prawie w stu procentach.

Ryzyko zakażenia HCV w czasie porodu
Jakie jest ryzyko przeniesienia HCV (transmisji) z zakażonej matki na dziecko?

Ryzyko takie istnieje i szacunkowo ocenia się je na około 5-6 %. Dużą wagę w tym stopniu prawdopodobieństwa ma to, czy poziom wiremii u matki jest duży, a także, czy podczas porodu matka i lekarze wiedzieli o istnieniu zakażenia HCV u matki. Nie odkryto jak dotąd w którym momencie dochodzi do zakażenia noworodka. Prawdopodobnie szybkie i dokładne umycie noworodka z krwi po porodzie może mieć jakiś wpływ na zagrożenie zakażenia.

„Cesarskie cięcie” nie jest zalecane, jako niepotwierdzona metoda przeciw zakażeniom wertykalnym. Jeżeli dziecko urodzi się zdrowe, to z kolei nie ma już większych szans na zakażenie go ze strony matki, nie stwierdza się możliwości zakażenia poprzez np. karmienie piersią, które jest w pełni dopuszczalne i zalecane u matek HCV+.

Praca zawodowa a ciąża
Ciąża nie jest przeciwwskazniem do kontynuacji pracy zawodowej. Oczywiście stan ten wymaga zwrócenia szczególnej uwagi warunki pracy, jak np. na czynniki szkodliwe związane z zanieczyszczeniem chemicznym środowiska, promieniowaniem elektromagnetycznym, promieniowaniem RTG, hałasem, obsługą urządzeń będących w ruchu oraz pracą związaną z ryzykiem urazów.

Z pewnością przeciwwskazana jest praca w godzinach nocnych, dłuższa niż 8 godzin, znacznie obciążająca fizycznie lubi psychicznie oraz praca w wymuszonej pozycji. Konieczna może być możliwość zmiany stanowiska pracy, a nawet odsunięcie od aktywności zawodowej, jeśli uzasadnia to stopień zagrożenia lub przepisy prawa.

Ryzyko związane z pracą zawodową należy skonsultować z lekarzem prowadzącym ciążę.

Podróże a ciąża
Prawdopodobnie podróżowanie podczas ciąży nie ma istotnego wpływu na jej przebieg. Należy jednak wziąć pod uwagę fakt, iż w przypadku wystąpienia urazów mechanicznych niekorzystne skutki dla organizmu mogą być znaczące. Podczas długotrwałej podróży konieczna jest możliwość zmiany pozycji ciała oraz krótkich przerw. Czynnikiem niekorzystnym, szczególnie w przypadku długotrwałych podróży mogą być mikro urazy, wibracje. Nie zaleca się podróży do krajów tropikalnych, ze względu na wysoką temperaturę zewnętrzną oraz możliwości zakażeń nietypowymi patogenami. Pacjentkę wybierającą się w długą podróż samolotem należy poinformować o konieczności zastosowania leków wspomagających układ krążenia (zmniejszających zastój w naczyniach żylnych) lub specjalnych pończoch uciskowych. W czasie podróży samochodem zalecane jest zapinanie pasów bezpieczeństwa.

Ciężarnym w końcowych tygodniach ciąży należy odradzić dłuższe podróże, ze względu możliwość wystąpienia porodu. Przed planowaną podróżą po 32 tygodniu ciąży należy upewnić się, czy zostanie wpuszczona na pokład samolotu.

SZKOŁA RODZENIA - jak dobrze przygotować się do porodu
Zadaniem szkoły rodzenia jest działanie w okresie ciąży sprzyjające utrzymaniu dobrostanu psychofizycznego ciężarnej, rodzącej, rodziny. Zadanie to powinno być realizowane poprzez edukację przygotowującą przyszłą matkę i ojca do porodu, połogu i opieki nad noworodkiem. Kwalifikacja ciężarnej do szkoły rodzenia należy do lekarza prowadzącego ciążę, który ocenia względne i bezwzględne przeciwwskazania do ćwiczeń w okresie ciąży.

W czasie zajęć teoretycznych ciężarna wraz z ojcem dziecka powinna poznać mechanizm porodu, zasady opieki poporodowej, zaznajomić się z okresem karmienia, antykoncepcją po porodzie. W czasie zajęć praktycznych stosować gimnastykę ogólnie usprawniającą, poznać pozycje relaksacyjne, sposoby oddychania w różnych okresach porodu, zasady parcia, poznać zasady pielęgnacji noworodka (bezpieczne chwyty noworodka, kąpiel, układanie noworodka itp.).

Ponadto powinna zaznajomić się z salą porodową w której będzie odbywać poród. Do szkoły rodzenia pacjentki powinny się zgłaszać po 20 tygodniu ciąży.

Najczęstsze dolegliwości w czasie ciąży
Nudności, wymioty, ślinotok, zaburzenia żołądkowo jelitowe
Występują w wyniku podrażnienia układu autonomicznego u około 50 do 70% ciężarnych, przede wszystkim z rana;
Od 4 i około 14 tygodnia ciąży najczęściej ustępują. Duży wpływ na ich występowanie ma czynnik emocjonalny.

Postępowanie: dieta lekko strawna, częste i nieobfite posiłki, ochrona stanu emocjonalnego kobiety. Ewentualnie leki z grupy ataraktyków i przeciwhistaminowych, witamina B6.

Zgaga
Może dotyczyć całego okresu ciąży. Jest wynikiem refluksowego drażnienia przełyku będącego konsekwencją wzrostu ciśnienia wewnątrz żołądka i zmian hormonalnych (działanie progesteronu).

Postępowanie: neutralizacja treści zarzucanej do przełyku, dieta: mała ilość węglowodanów, napoje w tym gazowane, unikanie tłustych posiłków oraz używek i czekolady.

Zaparcia
Pojawiają się często od początku ciąży i trwają do jej ukończenia. Są wynikiem wydłużenia pasażu żołądkowo jelitowego pod wpływem działania progesteronu oraz zwiotczenia mięśni dna miednicy.

Postępowanie: dieta obfita w błonnik, duże ilości płynów, ograniczenie przypraw i używek (kawy), białego pieczywa, ziemniaków, makaronu.
Preparaty farmakologiczne: pochodzenia roślinnego pobudzające perystaltykę oraz środki zmiękczające treść jelita – np. Lactulosa w syropie.

Obrzęki
Pojawiają się głównie w drugiej połowie ciąży: są na ogół nieznaczne i dotyczą kończyn dolnych i dłoni, rzadziej są uogólnione. Przyczyną ich występowania jest utrudniony odpływ żylny, nadmiar wody i soli w organizmie, ale dokładnie ich etiologia nie jest poznana. Na ogół ustępują po odpoczynku nocnym.

Postępowanie: należy stosować odpoczynek z uniesieniem kończyn dolnych. W przypadku obrzęków uogólnionych należy monitorować ciśnienie tętnicze oraz białkomocz.

Żylaki, guzki około odbytnicze
Żylaki, zwłaszcza w zakresie kończyn dolnych, sromu i około odbytnicze są wynikiem zastoju żylnego, wzrostu ciśnienia śródbrzusznego oraz czynników hormonalnych. Objawy te dotyczą około 25% ciężarnych, częstość ich wzrasta z wiekiem oraz ilością ciąż.

Postępowanie: odpoczynek, unikanie wysokich temperatur, likwidacja zaparć, leczenie uciskowe (pończochy elastyczne), środki o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbakteryjnym, znieczulającym.

Krwawienia
W pierwszych tygodniach ciąży, w okresie przypadających miesiączek może pojawić się kilkudniowe plamienie. Jest to objaw przemijający, nie wymaga leczenia. W przypadku współistnienia z plamieniem bólu podbrzusza należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym.

Wzmożona wydzielina pochwowa
Wydzielina zawiera śluz szyjkowy oraz złuszczone komórki nabłonka pochwy. Jest ona koloru biało szarego spowodowana bodźcami hormonalnymi. Po diagnostyce nie wymaga leczenia.

Częste oddawanie moczu
Działanie hormonalne (estrogenów i progesteronu) powoduje przekrwienie układu moczowego a powiększona macica uciska na pęcherz moczowy. Tak zmienione warunki podrażniają receptory pęcherza, w wyniku czego dochodzi do częstomoczu. Po wykluczeniu infekcji dróg moczowych nie wymaga leczenia.

Bolesność gruczołów sutkowych
Jest wynikiem sytuacji hormonalnej. Jast to częsty objaw towarzyszący prawidłowemu przebiegowi ciąży. W razie uporczywych bólów można stosować łagodne środki przeciwbólowe (paracetamol).

Zmęczenie, drażliwość, duszności
Uczucie zmęczenia, drażliwość, ogólne osłabienie pojawia się u 40% ciężarnych od początkowych tygodni ciąży i trwa do około 20 tyg. Nie wymaga leczenia poza psychoterapią.

Ból pleców
Dotyczy około 50% ciężarnych w drugiej połowie ciąży i jest spowodowany nadmierną lordozą (wygięcie kręgosłupa w odcinku lędźwiowym do przodu), uciskiem zwiększającej objętość macicy na otaczające tkanki oraz czynnikami hormonalnymi (relaksyna, estrogeny).

Postępowanie: okresowa zmiana pozycji ciała w czasie pracy. Należy wykluczyć poród przedwczesny.

Rozstępy ciążowe skóry
Rozstępy są wyrazem działania hormonalnego. Nie ma radykalnych środków likwidujących ich występowanie.

Przebarwienia ciążowe skóry
Przebarwienia w zakresie twarzy, brodawek sutkowych, krocza i okolicy odbytu są wynikiem odkładania melaniny w tych miejscach. Nie są znane metody zapobiegania. W ciąży typowa jest zwiększona wrażliwość skóry na działanie promieni słonecznych.

Dodatkowe badania w czasie ciąży
Poniżej przedstawiono dodatkowe badania w ciąży, których wykonanie jest zalecane przez Polskie Towarzystwo Ginekologiczne. Są to badania ponadobowiązkowe.

Do 10 tyg. ciąży

Konsultacja lekarza stomatologa.
Badanie w kierunku toksoplazmozy (lgG i IgM), różyczki.
Badanie w kierunku zakażenia Chlamydia Trachomatis, o ile nie było wykonywane przed ciążą.
Pożądane jest aby pierwsza wizyta odbyła się między 7 a 8 tc.

11 -14 tydz. ciąży

Badanie w kierunku wad uwarunkowanych genetycznie (test podwójny –
PAPP-A+HCG)
Badanie ogólne moczu.
15 – 20 tydz. ciąży

Badanie w kierunku wad uwarunkowanych genetycznie (test potrójny –
HCG, Estriol, AFP)
21 – 26 tydz. ciąży

U kobiet z ujemnym wynikiem w I trymestrze – badanie w kierunku toksoplazmozy.
33 – 37 tydz. ciąży

W grupie kobiet ze zwiększonym ryzykiem populacyjnym lub
indywidualnym ryzykiem zakażenia: VDRL, HIV, HCV.
Posiew w kierunku paciorkowców – hemolizujących.
po 40 tyg. ciąży

Badanie ultrasonograficzne z oceną masy płodu.
Badanie KTG.

Aktywność fizyczna w czasie ciąży
Aktywność fizyczna kobiety jest ważna w każdym wieku, w tym także w okresie ciąży.

Z badań przeprowadzonych w Polsce wynika, że zainteresowanie kobiet przygotowaniem się do czekającego ich wkrótce wysiłku porodowego jest niewielkie. Analizy mówią, że noworodki, których matki ćwiczyły w okresie ciąży, osiągają wyższą punktację wg skali Apgar w stosunku do noworodków kobiet niećwiczących. Zaobserwowano również znaczne niższe wskaźniki zachorowalności i umieralności okołoporodowej noworodków urodzonych przez matki regularnie ćwiczące.

Jak ćwiczyć w czasie ciąży?

Amerykańskie Kolegium Położników i Ginekologów zaleca stosowanie się do zbioru poniższych wytycznych.

W czasie ćwiczeń i po wysiłku aby zapobiec odwodnieniu należy przyjmować w odpowiedniej ilości płynów.
Strój do ćwiczeń powinien być przewiewny, co chroni przed przegrzaniem.
Przeciwwskazane jest uprawianie ćwiczeń w czasie chorób przebiegających z gorączką.
Należy unikać wykonywania ćwiczeń w pozycji leżącej na wznak, zwłaszcza w trzecim trymestrze ciąży.
Należy unikać ćwiczeń wymagających wykonywania podskoków oraz gwałtownych ruchów, zwłaszcza w trzecim trymestrze ciąży.
W zalecanych programach ćwiczeń powinny się znaleźć ćwiczenia o niskim ryzyku urazów, takie jak: jazda na rowerze treningowym, pływanie, spacery i niektóre ćwiczenia aerobowe.
Przeciwwskazane są sporty, których uprawianie wiąże się z możliwością niedotlenienia, takie jak: nurkowanie z aparatem tlenowym lub wspinaczka wysokogórska, a także podnoszenie ciężarów.
Kobiety ćwiczące w ciąży powinny stosować dietę bogatą w złożone węglowodany, co zwiększa wykorzystanie glikogenu mięśniowego i minimalizuje ryzyko ketozy u płodu.
Wyczynowe uprawiane sportów grupowych jest dopuszczalne w pierwszych 15 tygodniach ciąży, jeśli ciężarna zdaje sobie sprawę z potencjalnego niebezpieczeństwa utraty dziecka wskutek urazów miednicy i brzucha.
Kto powinien zrezygnować z ćwiczeń?

Najpoważniejszym argumentem uzasadniającym rezygnację z wykonywania intensywnych wysiłków fizycznych podczas ciąży jest przemieszczanie się krwi z jamy brzusznej, w tym i macicy, do pracujących mięśni i skóry. Ponadto zagrożeniem występującym podczas ćwiczeń fizycznych jest zwiększenie ciepłoty ciał (hypertermia).

Przeciwwskazaniami do stosowania ćwiczeń fizycznych są:

krwawienia w ciąży
niewydolność szyjkowo-ciśnieniowa
nadciśnienie
cukrzyca
niedokrwistość ciężarnych dużego stopnia
ciąża wielopłodowa
infekcje
Nadmierna i nieprzemyślana aktywność fizyczna wiąże się z następującymi czynnikami ryzyka:
dla płodu: zaburzenia przepływu matczyno-łożyskowego, hipertermia, odwodnienie, ograniczenie wymiany matczyno­ płodowej i zaburzenia wzrastania;
dla matki: urazy, nadmierne zmęczenie, omdlenia, rozluźnienie stawów (szczególnie kręgosłupa).

Należy pamiętać, że kwestia uprawiania ćwiczeń fizycznych w czasie ciąży nadal pozostaje tematem kontrowersyjnym. Każda kobieta chcąca zachować poziom dotychczasowej aktywności fizycznej lub zamierzająca podjąć nowe formy ćwiczeń powinna podjąć decyzję w porozumieniu z lekarzem ginekologiem – położnikiem.

Open