32 255 49 49, 32 444 65 65, Poradnia K: 662 103 011 biuro@cmgraniczna.pl

Chore dziecko

Angina

Angina jest bakteryjną chorobą zakaźną, mającą zazwyczaj dość ostry przebieg. Przenosi się droga kropelkową przez kontakt z chorą osobą.

Okres wylęgania choroby, czyli czas od zakażenia do wystąpienia pierwszych objawów, wynosi 2-3 dni.

Objawy:
Na początku anginy pojawia się u chorego wysoka gorączka (39-40°C), ból głowy oraz nasilające się przy przełykaniu bóle gardła, które powodują niechęć dziecka do jedzenia. Gorączce towarzyszyć mogą również drgawki. Gardło chorego dziecka jest wyraźnie przekrwione, podobnie jak migdałki, które dodatkowo są powiększone, rozpulchnione i pokryte nalotem. Bolesne dla chorego są również powiększone węzły chłonne w okolicy kąta żuchwy.

Zapobieganie:
Zapobieganie nie jest możliwe.

Powikłania:
Ropień okołomigdałkowy, zapalenie zatok, ucha środkowego, nerek, opon mózgowo-rdzeniowych, wsierdzia, gorączka reumatyczna.

Leczenie:
W przypadku wystąpienia gorączki rodzice powinni podać lek obniżający temperaturę i w miarę szybko zgłosić się do lekarza. Angina jest chorobą wymagającą szybkiego podania antybiotyku. Dlatego rodzice powinni niezwłocznie zgłosić się do lekarza.

Grypa

Grypa jest ostrą, wirusową chorobą zakaźną, przenoszoną drogą kropelkową przez kontakt z chorą osobą. Największa zachorowalność na grypę przypada na okres jesienno-zimowy i wczesną wiosnę. Najcięższy przebieg wykazuje grypa wywołana przez wirusy typu A, lżejszy choroba wywołana przez wirusy typu B i C.

Okres wylęgania choroby, czyli czas od zakażenia do wystąpienia pierwszych objawów, wynosi przeciętnie 2-3 dni.

Objawy:
Objawy grypy zazwyczaj występują gwałtownie i w nasilonym stopniu. Są nimi: wysoka gorączka, której zazwyczaj towarzyszą dreszcze, ból pleców, ból gardła oraz chrypka, a także katar. Osoba chora na grypę jest wyraźnie osłabiona, odczuwa ogólne rozbicie i brak apetytu. U niemowląt chorych na grypę mogą dodatkowo wystąpić wymioty i biegunka.

Zapobieganie:
W celach zapobiegawczych stosuje się szczepienia ochronne (nieobowiązkowe).

Powikłania:
Ostre zapalenie ucha mogące prowadzić do częściowej lub całkowitej utraty słuchu, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie zatok przynosowych, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, uszkodzenie wątroby, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie mózgu, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, śpiączkowe zapalenie mózgu.

Leczenie:
W przypadku wystąpienia gorączki rodzice powinni podać lek obniżający temperaturę. Grypa jest chorobą leczoną objawowo. U dzieci należy unikać podawania salicylanów (aspiryny i jej pochodnych) ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu Rey’a. Ważne jest nawadnianie, zatrzymanie dziecka w domu, odpoczynek, właściwa zrównoważona dieta.

Kolka jelitowa

Pierwsze ataki kolki jelitowej pojawiają się zazwyczaj u noworodków, które ukończyły 21 dni życia. Kolka jelitowa jest przykrą dolegliwością, zwykle przejściową i stopniowo ustępującą w 3.-4. miesiącu życia.

Objawy:
Atak kolki jelitowej u niemowląt zaczyna się zazwyczaj gwałtownie, najczęściej w godzinach popołudniowych, nagłym płaczem i krzykiem. Dziecko zaciska piąstki, kopie nóżkami, brzuszek staje się wzdęty. U niemowląt karmionych piersią często po chwili karmienia (szczególnie, gdy dziecko je łapczywie) dolegliwości objawiają się także niepokojem, wypuszczeniem ssanej piersi, odwracaniem główki. Widoczną ulgę w dolegliwościach obserwuje się natomiast po oddaniu przez niemowlę stolca lub gazów. Przyczyną kolki nie jest pojedynczy czynnik (hiperłącze do artykułu o koce jelitowej), podobnie jak nie ma jednego leku, który byłby skuteczny.

Zapobieganie:
Atakom kolki można zapobiegać poprzez ulepszanie technik karmienia –zapobieganie czkawce, dbałość o prawidłowe ułożenie dziecka podczas karmienia, stosowanie odpowiednio dobranego smoczka czy butelki itd., a także zapewnienie dziecku spokoju w trakcie karmienia.

Leczenie:
W przypadku kolki jelitowej niekiedy może byś pomocne: noszenie dziecka w pozycji pionowej, szczególnie po karmieniu, aż do odbicia bańki powietrza, albo układanie go na brzuszku, czy też ogrzewanie brzuszka, np. ciepłą, zdjętą z kaloryfera pieluszką, lub masowanie wzdętego brzuszka, tzw. masaż kolkowy. W celu ułatwienia odejścia rozpierających gazów możemy także podrażnić odbyt palcem, cewnikiem lub czopkiem.
Pierwsze ataki kolki jelitowej pojawiają się zazwyczaj u noworodków, które ukończyły 21 dni życia. Kolka jelitowa jest przykrą dolegliwością, zwykle przejściową i stopniowo ustępującą w 3.-4. miesiącu życia.

Objawy:
Atak kolki jelitowej u niemowląt zaczyna się zazwyczaj gwałtownie, najczęściej w godzinach popołudniowych, nagłym płaczem i krzykiem. Dziecko zaciska piąstki, kopie nóżkami, brzuszek staje się wzdęty. U niemowląt karmionych piersią często po chwili karmienia (szczególnie, gdy dziecko je łapczywie) dolegliwości objawiają się także niepokojem, wypuszczeniem ssanej piersi, odwracaniem główki. Widoczną ulgę w dolegliwościach obserwuje się natomiast po oddaniu przez niemowlę stolca lub gazów. Przyczyną kolki nie jest pojedynczy czynnik, podobnie jak nie ma jednego leku, który byłby skuteczny.

Zapobieganie:
Atakom kolki można zapobiegać poprzez ulepszanie technik karmienia – zapobieganie czkawce, dbałość o prawidłowe ułożenie dziecka podczas karmienia, stosowanie odpowiednio dobranego smoczka czy butelki, a także zapewnienie dziecku spokoju w trakcie karmienia.

Leczenie:
W przypadku kolki jelitowej niekiedy może byś pomocne: noszenie dziecka w pozycji pionowej, szczególnie po karmieniu, aż do odbicia bańki powietrza, albo układanie go na brzuszku, czy też ogrzewanie brzuszka, np. ciepłą, zdjętą z kaloryfera pieluszką, lub masowanie wzdętego brzuszka, tzw. masaż kolkowy. W celu ułatwienia odejścia rozpierających gazów możemy także podrażnić odbyt palcem, cewnikiem lub czopkiem.

Ospa wietrzna

Ospa wietrzna jest wirusową chorobą zakaźną, która bardzo szybko się rozprzestrzenia. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową lub poprzez bezpośredni kontakt z wykwitami na skórze chorego na ospę wietrzną lub półpasiec.

Choroba na ogół przebiega łagodnie, choć może być niebezpieczna dla dzieci z niedoborami odporności. Najczęściej chorują na nią dzieci do 14. roku życia. Po przebyciu ospy wietrznej uzyskuje się trwałą odporność, jednak jeśli wirus przetrwa może objawić się w formie półpaśca, kiedy odporność organizmu spadnie.
Okres wylęgania choroby, czyli czas od zakażenia do wystąpienia pierwszych objawów, wynosi 9-21 dni (zazwyczaj 2 tygodnie). Okres zakażania rozpoczyna się 2 dni przed pojawieniem się wysypki i trwa do momentu aż przyschną wszystkie wykwity na ciele chorego.

Objawy:
Podstawowym objawem choroby jest swędząca wysypka oraz towarzysząca jej gorączka. Czasem na 2-3 dni przed pojawieniem się wykwitów u chorego występuje gorączka, ból mięśni i gardła.

Wykwity pojawiają się w kilku do kilkunastu rzutach na ciele (co parę godzin), najobfitsze na twarzy i tułowiu, często również na owłosionej skórze głowy, rzadziej na śluzówce jamy ustnej i narządach płciowych. Na początku na skórze pojawiają się czerwone plamki, które następnie przekształcają się w pęcherzyki wypełnione jasnym płynem. Po 2-3 dniach płyn mętnieje, pęcherzyki pękają i zasychają w strupki. Należy zwrócić szczególną uwagę by dziecko ich nie rozdrapało, ponieważ grozi to zakażeniem skóry i powstaniem nieprzyjemnych blizn. Po ok. 7-10 dniach zmiany goją się całkowicie.

Zapobieganie:
W celach zapobiegawczych stosuje się szczepienia.

Powikłania:
Bakteryjne zakażenie skóry. U osób dorosłych może wystąpić również zapalenie płuc, ucha środkowego, węzłów chłonnych, a nawet mózgu.

Leczenie:
W przypadku wystąpienia gorączki rodzice powinni podać lek obniżający temperaturę i w miarę szybko zgłosić się do lekarza. Konieczna jest izolacja dziecka do momentu odpadnięcia wszystkich strupów. W leczeniu przyczynowym można stosować acyklowir. Zwykle wystarcza obniżanie gorączki i stosowanie miejscowe środków wysuszających i znieczulających. Należy unikać stosowania salicylanów (aspiryny i jej pochodnych) ze względu na zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia zespołu Rey’a.

Open